کاربرد فناوری های نوین دورکاوی و سامانه اطلاعات مکانی در برآورد خسارات لرزه ای پس از وقوع زمین لرزه

زلزله یکی از مخرب ترین حوادث طبیعی است و وقوع آن در مناطق شهری باعث تخریب ساختمان ها و آسیب افراد ساکن در آن می شود. یکی از اولین اقدامات پس از وقوع زلزله، امدادرسانی است. تعیین موقعیت ساختمان های آسیب دیده می تواند سرعت امدادرسانی را ارتقاء دهد. از جمله منابع اصلی در تهیه نقشه تخریب ساختمان ها، علم سنجش از دور و سیستم های اطلاعات مکانی می باشد. هدف از این پایان نامه شناسایی و ارزیابی درجه تخریب ساختمان ها پس از وقوع زلزله با استفاده از داده های سنجش از دور و سیستم اطلاعات مکانی می باشد. بر این اساس در این پایان نامه روشی کارآمد، جهت شناسایی و ارزیابی ساختمان های تخریب شده پس از زلزله با بهره گیری از توصیفگرهای موضعی در تصاویر ماهواره ای بزرگ مقیاس ارائه شده است. شیوه کار بدین صورت می باشد که با استفاده از نقشه موجود موقعیت ساختمان ها بر روی تصاویر قبل و بعد از زلزله مشخص شده و در ادامه توصیفگرهای موضعی مربوطه جهت توصیف توزیع درجات خاکستری و بافت مربوط به هر ساختمان استخراج شده و هر توصیفگر با استفاده از معیار فاصله ی اقلیدسی مقایسه می گردد ودر انتها با روش استانه گذاری otsu نسبت به تعیین وضعیت ساختمان ها از لحاظ میزان تخریب در چهار درجه سالم تا تخریب ناچیز، تخریب متوسط، تخریب سنگین و ویران اقدام می گردد. پس از تعیین درجات تخریب با استفاده از تحلیلی هایی موسوم به آمار مکانی به بررسی الگوی پراکندگی ابنیه تخریب شده از جمله خوشه بندی تخریب ها، جهت و مرکزیت آن ها به عنوان تحلیل های خاص در حوزه اطلاعات مکانی می پردازیم. در این تحقیق جهت ارزیابی کمی و کیفی روش پیشنهادی نسبت به تعیین وضعیت ساختمان های تخریب شده زلزله بم با تصاویر ماهواره ای quickbird موجود اقدام گردید. در ارزیابی کمی روش ارائه شده تعداد 138 ساختمان در منطقه مورد مطالعه با تفسیر چشمی تعیین وضعیت شد و با نتایج به دست آمده از روش پیشنهادی مقایسه گردید. روش پیشنهادی با دقت کلی 98/78 % وضعیت ساختمان ها را با استفاده از تصاویر قبل و بعد از زلزله تعیین می کند. این میزان دقت بیانگر عملکرد مناسب روش پیشنهادی در شناسایی و ارزیابی میزان تخریب ساختمان ها پس از زلزله می باشد.